Het is tijd om jullie even bij te praten. Ik ben net een weekje terug uit het zonovergoten Italië (sprak ze terwijl buiten de regen met bakken uit de lucht valt). Toen we daar net een dag waren werd ik…tromgeroffel…ongesteld! Ik moet zeggen dat het wel bijzonder voelt om opgetogen te bloggen over het feit dat ik ongesteld werd, maar ik was/ben er heel blij mee. Mijn lijf doet het gewoon goed. Ik heb er vertrouwen in dat ik een normale cyclus heb en dat ik over een dikke week gewoon weer ongesteld word en dan kunnen we EINDELIJK beginnen!
Een lieve vrouw zei me dat het kindje om ons heen hangt en ook wacht op mijn ongesteldheid. Zo zie ik het ook graag. Een kindje dat klaar is om in een vreselijk liefdevol gezin opgenomen te worden. Nog heel even volhouden kleintje, we zijn onderweg.
