donderdag 13 september 2012

Pilletje?

Vanavond had ik bij het naar bed brengen een leuk gesprekje met mijn zoon. Met het Intertoys speelgoedboek (ja, nu alweer!) bij zich in bed, bladerde hij door alles wat van zijn gading was. Met een schaar bij de hand, want dan onthield hij tenminste wat hij allemaal zou kunnen gaan vragen voor 5 december. Maar ook het babyspeelgoed kreeg zijn aandacht. Want ook babybroer heeft recht op cadeautjes, zo luidde zijn mening. Een kleurrijke lanceer- en leer ballenbaan, een babygitaartje of het Max activiteitencenter leken hem wel wat. Overigens merkte hij er, langs zijn neus weg, bij op dat hij die items zelf ook nog best wel heel leuk vond. "Eh ja schat" zei ik hem ,"dat speelgoed is voor 12 maanden tot 2 jaar". Hij keek me met een grijns aan. Ook is tegenwoordig een zogenaamde Appitvity houder voor een Ipod of Iphone te koop. Vanaf 6 maanden, om kleintjes spelenderwijs met de apps te laten spelen zonder dat het apparaat beschadigd raakt. Toen ik deze handige houder aanprees betrok zijn gezicht en kondigde aan dat zijn broer pas vanaf minimaal 3 jaar op zijn Ipod zou mogen. Misschien eerder, maar dan slechts onder zijn strikte toezicht. Per slot van rekening is hij er zelf, met zijn 8 jaar, onlangs mee het zwembad ingesprongen.... Het ontroerde me, zoals hij, op zijn manier, bezig was met de komst van de baby. Tijdens het bladeren en knippen vroeg hij me of hij heel misschien toch mee zou mogen naar het ziekenhuis als E gaat bevallen. Dit had hij me al eerder gevraagd en toen heb ik hem uitgelegd dat dat echt niet zal gaan. Maar dat als alles goed gaat, we na de geboorte dezelfde dag nog naar huis zullen komen en hij de baby volop kan zien en mag vasthouden. Toen we het daar net weer over hadden, knikte hij en vroeg toen nadenkend of de baby na zijn geboorte een pilletje zal krijgen van de dokter. "Een pilletje schat? Waarvoor?" "Nou", vroeg hij mij, "heeft de baby niet een pilletje nodig waardoor hij daarna dan goed weet wie zijn moeder is? Want normaal gesproken komt een baby uit de buik van zijn moeder en dat is nu natuurlijk niet zo. Hoe weet hij nou dat tante E niet zijn moeder is, maar jij? Want hij kan natuurlijk nog niet weten van dat eitje en het zaadje. Toch mam?" Ik viel er even stil van en realiseerde me hoe het hem in zijn 8-jarige hoofdje bezighoudt zonder dat we daar elke dag uitvoerig bij stil staan. En dat het, hoe je het wendt of keert, niet een natuurlijke alledaagse situatie is. Ik vertelde hem dat de baby nu weliswaar gewend is aan tante E, aan haar stem en aan haar geur, maar dat als hij na zijn geboorte bij mij komt, hij waarschijnlijk snel aan mij zal wennen. Onder andere door veel met de baby te knuffelen, hem op mijn blote huid te leggen en veel tegen hem te praten. Toen knikte hij en sprak voor mij de op dat moment liefste woorden van de wereld: "jij bent de liefste moeder die er is, ik mag altijd heel veel van jou en je wordt niet snel boos. Ik weet zeker dat de baby snel aan je gewend zal zijn mam."

maandag 10 september 2012

Begin in zicht!

Aan het begin van deze zwangerschap kon ik me er nauwelijks een voorstelling van maken dat dit moment zou aanbreken. Het moment dat ik me realiseer dat het bijna tijd is, tijd om te bevallen. En dat ik er ook echt klaar voor zou zijn. Maar het is echt zo.

Ik ben er klaar voor!

Natuurlijk moet mijn logé nog even een paar weekjes blijven zitten, maar ik kijk uit naar het moment dat de bevalling begint. Zelfs de bevalling op zich maakt me niet bang. Ik herinner me van mijn vorige bevalling dat het heftig was, maar ook een mooie ervaring. En mijn vorige bevalling heeft me het vertrouwen gegeven dat ik dit kan, dat mijn lichaam het aankan.

Ik ben klaar voor het moment dat ik kennis kan maken met het jongetje dat me maandenlang gezelschap heeft gehouden. De nieuwsgierigheid naar hem is enorm. Het moment dat ik hem letterlijk aan K. en J. kan geven lijkt me zó bijzonder! Ik kan echt bijna niet wachten.

Er is maar één klein ding waar ik me een beetje zorgen over maak zo nu en dan. Zullen K., J. en B. op tijd zijn voor de bevalling? Ze werken of verblijven het grootste deel van de tijd op minimaal vijf kwartier rijden van waar ik ben. Mijn eerste bevalling ging vrij snel en het schijnt dat een tweede bevalling vaak nog sneller gaat. Momenteel hamer ik er dus ook continu op dat ze alle drie bereikbaar moeten zijn. Gisteren wilde ik K. even iets vragen en ze nam niet op. Grappend sprak ik haar voicemail in met de mededeling dat ik aan het bevallen was. Hoewel het overduidelijk was dat ik een grapje maakte, schoot K. hier enorm van in de stress, omdat haar telefoon met het geluid aan in haar tas zat en ze hem kennelijk toch niet gehoord had. Wat als ze hét telefoontje op deze manier zou missen?

Ik denk dat ik maar ga voorstellen dat ze alledrie een telefoon om hun nek hangen, met een zwaailicht eraan, (kan ook nog van pas komen tijdens de rit over de aflsuitdijk) een flinke trilfunctie en een beltoon met het geluid van een luchtalarm. Dan ga ik vast oefenen met het gekruist houden van mijn benen tot ze er zijn.

vrijdag 7 september 2012

Einde in zicht

Vorige week zijn we teruggekomen van een heerlijke vakantie in Italië. De tweede week hebben we samen met E en B doorgebracht. Leuk voor de kinderen die het gezellig vonden dat hun nichtjes en neefje zouden komen, leuk voor ons om meer tijd met elkaar door te kunnen brengen én leuk om af en toe de baby te voelen terwijl E gestrekt op een ligbed onder een parasol aan het zwembad lag. Noodgedwongen een uitermate luie en relaxte vakantie voor haar en daar hebben wij grotendeels ook lekker aan meegedaan. Wat helemaal niet erg was na een drukke periode die er aan vooraf was gegaan. Ik merk(te) dat ik weliswaar toegroei naar het moment van de bevalling, maar mijn dagelijkse bezigheden daar niet altijd op afgestemd zijn. Vlak voor onze vakantie overleed de moeder van J en uiteraard nam dat ons behoorlijk in beslag. Op mijn werk, waar we aan de vooravond van een grote reorganisatie staan, ben ik druk en heerst een gezonde spanning. Thuis blijf ik actief met een paar keer per week paardrijden en alles wat daarbij komt kijken. Pas geleden had ik een heel gezellig kroegavondje met vrienden en op vakantie dronk ik met J en B graag een lekkere Italiaanse wijn. Veelal dingen die als ik zelf zwanger was geweest als vanzelfsprekend even de ijskast ingaan. Vrienden zeggen gekscherend weleens dat ik wel de lusten heb, maar niet lasten. En alhoewel dat in bepaalde opzichten natuurlijk ook zo is, begrijp ik nu als geen ander dat de 9 maanden die te maken hebben met 'de lasten', weldegelijk ergens goed voor zijn. Namelijk dat je er op een natuurlijke en vanzelfsprekende wijze klaar voor bent om je baby te krijgen. Al honderd keer heb ik in mijn hoofd de film afgedraaid wanneer J en ik met baby in de auto over de Afsluitdijk naar huis zullen rijden. Zo'n bijzonder moment en nog steeds bijna onwerkelijk. De dame van de kraamzorg met wie ik laatst een intake gesprek had drukte zich wat onhandig uit toen ze vroeg "wanneer wij de baby op zouden gaan halen". Maar het zal, als alles volgens plan verloopt, wel zo gaan dat wij na een telefoontje van E of B wanneer de bevalling zich aandient met lege Maxi-cosy in de auto naar het Noorden zullen racen. En hopelijk diezelfde dag nog met een gezonde baby weer terug naar huis keren. Ik verlang naar dit moment, maar blijf het onwerkelijk vinden... Het heeft ook een tijdje geduurd voor ik serieus over de baby-uitset na ging denken. Een paar leuke rompertjes en pakjes heb ik wel gekocht, maar daar bleef het bij. Het voelde bijna ongemakkelijk om me hier al in te verdiepen. In een babywinkel liep ik rond met het gevoel onze situatie te moeten toelichten alvorens ik een flessenset of aankleedkussen aan zou schaffen. Dat was geen leuk gevoel en ik heb die aankopen dan ook nog even uitgesteld. Maar nu is E ruim 34 weken zwanger en vind ik dat ik dat gevoel van me af moet gooien. Ik heb alvast geïnventariseerd en kom zo ongeveer tot een aankleedkussen, kruikjes, flessenset, flessenwarmer, kraampakket, hydrofielluiers, speentjes en het Zwitsalassortiment. Dit weekend gaat het ervan komen, ik ga erop uit. Verder waren bij onze plaatselijke supermarkt de luiers deze week in de aanbieding: 3 halen 2 betalen. Met een gevoel van "kijk mij nou" stond ik met 3 pakken in mijn handen bij de kassa. Nooit geweten dat luiers kopen zo leuk kon zijn!