Einde in zicht

Vorige week zijn we teruggekomen van een heerlijke vakantie in Italië. De tweede week hebben we samen met E en B doorgebracht. Leuk voor de kinderen die het gezellig vonden dat hun nichtjes en neefje zouden komen, leuk voor ons om meer tijd met elkaar door te kunnen brengen én leuk om af en toe de baby te voelen terwijl E gestrekt op een ligbed onder een parasol aan het zwembad lag. Noodgedwongen een uitermate luie en relaxte vakantie voor haar en daar hebben wij grotendeels ook lekker aan meegedaan. Wat helemaal niet erg was na een drukke periode die er aan vooraf was gegaan. Ik merk(te) dat ik weliswaar toegroei naar het moment van de bevalling, maar mijn dagelijkse bezigheden daar niet altijd op afgestemd zijn. Vlak voor onze vakantie overleed de moeder van J en uiteraard nam dat ons behoorlijk in beslag. Op mijn werk, waar we aan de vooravond van een grote reorganisatie staan, ben ik druk en heerst een gezonde spanning. Thuis blijf ik actief met een paar keer per week paardrijden en alles wat daarbij komt kijken. Pas geleden had ik een heel gezellig kroegavondje met vrienden en op vakantie dronk ik met J en B graag een lekkere Italiaanse wijn. Veelal dingen die als ik zelf zwanger was geweest als vanzelfsprekend even de ijskast ingaan. Vrienden zeggen gekscherend weleens dat ik wel de lusten heb, maar niet lasten. En alhoewel dat in bepaalde opzichten natuurlijk ook zo is, begrijp ik nu als geen ander dat de 9 maanden die te maken hebben met 'de lasten', weldegelijk ergens goed voor zijn. Namelijk dat je er op een natuurlijke en vanzelfsprekende wijze klaar voor bent om je baby te krijgen. Al honderd keer heb ik in mijn hoofd de film afgedraaid wanneer J en ik met baby in de auto over de Afsluitdijk naar huis zullen rijden. Zo'n bijzonder moment en nog steeds bijna onwerkelijk. De dame van de kraamzorg met wie ik laatst een intake gesprek had drukte zich wat onhandig uit toen ze vroeg "wanneer wij de baby op zouden gaan halen". Maar het zal, als alles volgens plan verloopt, wel zo gaan dat wij na een telefoontje van E of B wanneer de bevalling zich aandient met lege Maxi-cosy in de auto naar het Noorden zullen racen. En hopelijk diezelfde dag nog met een gezonde baby weer terug naar huis keren. Ik verlang naar dit moment, maar blijf het onwerkelijk vinden... Het heeft ook een tijdje geduurd voor ik serieus over de baby-uitset na ging denken. Een paar leuke rompertjes en pakjes heb ik wel gekocht, maar daar bleef het bij. Het voelde bijna ongemakkelijk om me hier al in te verdiepen. In een babywinkel liep ik rond met het gevoel onze situatie te moeten toelichten alvorens ik een flessenset of aankleedkussen aan zou schaffen. Dat was geen leuk gevoel en ik heb die aankopen dan ook nog even uitgesteld. Maar nu is E ruim 34 weken zwanger en vind ik dat ik dat gevoel van me af moet gooien. Ik heb alvast geïnventariseerd en kom zo ongeveer tot een aankleedkussen, kruikjes, flessenset, flessenwarmer, kraampakket, hydrofielluiers, speentjes en het Zwitsalassortiment. Dit weekend gaat het ervan komen, ik ga erop uit. Verder waren bij onze plaatselijke supermarkt de luiers deze week in de aanbieding: 3 halen 2 betalen. Met een gevoel van "kijk mij nou" stond ik met 3 pakken in mijn handen bij de kassa. Nooit geweten dat luiers kopen zo leuk kon zijn!