Aan het begin van deze zwangerschap kon ik me er nauwelijks een voorstelling van maken dat dit moment zou aanbreken. Het moment dat ik me realiseer dat het bijna tijd is, tijd om te bevallen. En dat ik er ook echt klaar voor zou zijn. Maar het is echt zo.
Ik ben er klaar voor!
Natuurlijk moet mijn logé nog even een paar weekjes blijven zitten, maar ik kijk uit naar het moment dat de bevalling begint. Zelfs de bevalling op zich maakt me niet bang. Ik herinner me van mijn vorige bevalling dat het heftig was, maar ook een mooie ervaring. En mijn vorige bevalling heeft me het vertrouwen gegeven dat ik dit kan, dat mijn lichaam het aankan.
Ik ben klaar voor het moment dat ik kennis kan maken met het jongetje dat me maandenlang gezelschap heeft gehouden. De nieuwsgierigheid naar hem is enorm. Het moment dat ik hem letterlijk aan K. en J. kan geven lijkt me zó bijzonder! Ik kan echt bijna niet wachten.
Er is maar één klein ding waar ik me een beetje zorgen over maak zo nu en dan. Zullen K., J. en B. op tijd zijn voor de bevalling? Ze werken of verblijven het grootste deel van de tijd op minimaal vijf kwartier rijden van waar ik ben. Mijn eerste bevalling ging vrij snel en het schijnt dat een tweede bevalling vaak nog sneller gaat. Momenteel hamer ik er dus ook continu op dat ze alle drie bereikbaar moeten zijn. Gisteren wilde ik K. even iets vragen en ze nam niet op. Grappend sprak ik haar voicemail in met de mededeling dat ik aan het bevallen was. Hoewel het overduidelijk was dat ik een grapje maakte, schoot K. hier enorm van in de stress, omdat haar telefoon met het geluid aan in haar tas zat en ze hem kennelijk toch niet gehoord had. Wat als ze hét telefoontje op deze manier zou missen?
Ik denk dat ik maar ga voorstellen dat ze alledrie een telefoon om hun nek hangen, met een zwaailicht eraan, (kan ook nog van pas komen tijdens de rit over de aflsuitdijk) een flinke trilfunctie en een beltoon met het geluid van een luchtalarm. Dan ga ik vast oefenen met het gekruist houden van mijn benen tot ze er zijn.
misschien een soortement van stroomstoot kunnen geven op afstand! Of gewoon niet moeilijk doen en ff 5kwartier aanknijpen ;)
BeantwoordenVerwijderenBijna! kan me niet indenken hoe spannend het voor jullie allemaal moet zijn joh!
Wat goed zeg! prachtig hoe je jouw gevoel ook onder woorden kan brengen! Sterkte met de bevalling!
BeantwoordenVerwijderengroetjes Jannie
Ongelofelijk, 35 weken al! Ik kan me er inderdaad geen voorstelling van maken. Wat geweldig!
BeantwoordenVerwijderenSucces met de laatste loodjes en hopelijk krijg je een héle mooie beval-ervaring erbij!!
Wat klinkt het goed! RESPECT
BeantwoordenVerwijderenIk vind het knap van je hoe je ernaar uitkijkt je logeerneefje eindelijk te mogen geven aan zijn ouders. Heel bijzonder wat je doet.
BeantwoordenVerwijderenWeet je dat er een soort van semafoons te huur zijn? Met geluid dat ze niet kunnen missen. En die ze alledrie om duidelijke reden in het zicht kunnen hebben.
Toch wat anders als een telefoon waarbij je gelijk voor iedereen bereikbaar bent.
Toen ik moest bevallen waren er nog niet eens mobieltjes en toen hebben wij ook een semafoon gehuurd. Het is geen goedkope oplossing zie ik nu ik aan het zoeken was. Veel succes de komende tijd.
Groetjes, Kris