Pilletje?

Vanavond had ik bij het naar bed brengen een leuk gesprekje met mijn zoon. Met het Intertoys speelgoedboek (ja, nu alweer!) bij zich in bed, bladerde hij door alles wat van zijn gading was. Met een schaar bij de hand, want dan onthield hij tenminste wat hij allemaal zou kunnen gaan vragen voor 5 december. Maar ook het babyspeelgoed kreeg zijn aandacht. Want ook babybroer heeft recht op cadeautjes, zo luidde zijn mening. Een kleurrijke lanceer- en leer ballenbaan, een babygitaartje of het Max activiteitencenter leken hem wel wat. Overigens merkte hij er, langs zijn neus weg, bij op dat hij die items zelf ook nog best wel heel leuk vond. "Eh ja schat" zei ik hem ,"dat speelgoed is voor 12 maanden tot 2 jaar". Hij keek me met een grijns aan. Ook is tegenwoordig een zogenaamde Appitvity houder voor een Ipod of Iphone te koop. Vanaf 6 maanden, om kleintjes spelenderwijs met de apps te laten spelen zonder dat het apparaat beschadigd raakt. Toen ik deze handige houder aanprees betrok zijn gezicht en kondigde aan dat zijn broer pas vanaf minimaal 3 jaar op zijn Ipod zou mogen. Misschien eerder, maar dan slechts onder zijn strikte toezicht. Per slot van rekening is hij er zelf, met zijn 8 jaar, onlangs mee het zwembad ingesprongen.... Het ontroerde me, zoals hij, op zijn manier, bezig was met de komst van de baby. Tijdens het bladeren en knippen vroeg hij me of hij heel misschien toch mee zou mogen naar het ziekenhuis als E gaat bevallen. Dit had hij me al eerder gevraagd en toen heb ik hem uitgelegd dat dat echt niet zal gaan. Maar dat als alles goed gaat, we na de geboorte dezelfde dag nog naar huis zullen komen en hij de baby volop kan zien en mag vasthouden. Toen we het daar net weer over hadden, knikte hij en vroeg toen nadenkend of de baby na zijn geboorte een pilletje zal krijgen van de dokter. "Een pilletje schat? Waarvoor?" "Nou", vroeg hij mij, "heeft de baby niet een pilletje nodig waardoor hij daarna dan goed weet wie zijn moeder is? Want normaal gesproken komt een baby uit de buik van zijn moeder en dat is nu natuurlijk niet zo. Hoe weet hij nou dat tante E niet zijn moeder is, maar jij? Want hij kan natuurlijk nog niet weten van dat eitje en het zaadje. Toch mam?" Ik viel er even stil van en realiseerde me hoe het hem in zijn 8-jarige hoofdje bezighoudt zonder dat we daar elke dag uitvoerig bij stil staan. En dat het, hoe je het wendt of keert, niet een natuurlijke alledaagse situatie is. Ik vertelde hem dat de baby nu weliswaar gewend is aan tante E, aan haar stem en aan haar geur, maar dat als hij na zijn geboorte bij mij komt, hij waarschijnlijk snel aan mij zal wennen. Onder andere door veel met de baby te knuffelen, hem op mijn blote huid te leggen en veel tegen hem te praten. Toen knikte hij en sprak voor mij de op dat moment liefste woorden van de wereld: "jij bent de liefste moeder die er is, ik mag altijd heel veel van jou en je wordt niet snel boos. Ik weet zeker dat de baby snel aan je gewend zal zijn mam."