"Kun jij 29 juni?"
"Nee, dan moet ik werken"
"Oh, 13 juli dan? Oh wacht, dan kan ik zelf niet"
"22 juni?"
"Nee, dan kan ik ook niet, 20 juli misschien?"
"Nee, dan gaat mijn oom trouwen."
"3 augustus?"
"Werken"
"27 juli?"
"Werken...*zucht*"
AARGH!! Samen genieten van deze zwangerschap. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Natuurlijk genieten we van de momenten dat we samen zijn. K. en ik of wij met z'n vieren, het is altijd vreselijk leuk. Maar wat zitten onze agenda's toch vol met allerlei dingen die het ons soms erg moeilijk maken om gewoon even wat tijd met elkaar door te brengen zonder dat we iets móeten.
Bovenstaand gesprekje vond plaats toen K. en ik zochten naar een datum voor een lekker welnessdagje ( ik krijg een zwangerschapsmassage, ik kijk er nu al naar uit!). Het is uiteindelijk gelukt om een datum te prikken, maar dat had wel even wat voeten in de aarde. Mijn agenda zit nu officieel VOL tot aan mijn verlof. Wel met grotendeels leuke dingen, maar het is maar goed dat we nog samen op vakantie gaan. Die tijd zullen we wel nodig hebben om eindeloos te praten over de op handen zijnde bevalling en de periode daarna. Lekker zwijmelen over hoe hij eruit zal zien, hoe hij zal ruiken, maar ook praten over de praktische invulling van één en ander. We komen er nu domweg nauwelijks aan toe.
Afgelopen vrijdag trouwde de broer van K. en B. Het was een heel leuke dag met 's avonds een gezellig feest. Op het feest kon K. met "haar" zwangere buik pronken, iets wat ze natuurlijk in een normale situatie altijd zou kunnen doen, maar nu was het des te specialer. Het leverde ook leuke gesprekken op. Veel enthousiaste, lieve reacties. Volgens mij voelden we ons alle vier apetrots.
Uit veel reacties blijkt dat mensen het tv programma Draagmoeder Gezocht hebben gezien. Ze zijn ineens vertrouwder met het onderwerp en hebben soms zelfs al nagedacht over de vraag of zij zoiets zouden kunnen of willen doen. Ondanks dat het programma voor een groot deel nou niet bepaald reclame was voor draagmoederschap, is het leuk om te merken dat het mensen aan het denken heeft gezet. "Zo mooi kan het dus óók zijn" zei een van de feestgangers tegen me. Hij had het begrepen. Het kan verrekte mooi zijn. Nu alleen nog de tijd vinden om daar echt van te genieten.
Hallo allebei,
BeantwoordenVerwijderenIn heb altijd geroepen dat als een van mijn meisjes ( lees hartsvriendinnen en zus) een draagmoeder zouden zoeken, ik dit graag voor ze zou doen. Maar voor iemand die maar een stapje verder staat ( lees vriendin) heb ik alweer twijfels. Hebben jullie dat ook? Of maakt het niet uit?
Hoi anoniempje ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk moet je het antwoord schuldig blijven vrees ik. Ik heb er nooit over na hoeven denken om dit voor iemand anders dan K. te doen. Toen K. ziek werd en ik hoorde dat draagmoederschap hun enige kans op een genetisch eigen kind was, ben ik er pas over na gaan denken. Ik kan die vraag dus niet los zien van mijn vriendschap met K.
Wat ik wel merk is dat voor ons het héél waardevol is gebleken dat we zo'n ijzersterke band hebben en dat we elkaar álles kunnen zeggen. Dat mis je denk ik wel als iemand wat verder van je afstaat.
Ik vind het ook heel lastig om je vraag te beantwoorden. Wat ik wél weet is dat, zoals E. ook al schrijft, de band en vriendschap die wij hebben, ongelooflijk belangrijk zijn om zoiets intensiefs en intiems als draagmoederschap samen te beleven. Dat we daarnaast ook familie van elkaar zijn geeft een extra fijn gevoel.
BeantwoordenVerwijderenMisschien moet inderdaad pas na gaan denken als het zo is. Gr. Amal, was mijn naam vergeten vorige keer :)
BeantwoordenVerwijderen