Het is de hoogste tijd om jullie even bij te praten. Na onze laatste updates, waarin we zo vol verwachting uitkeken naar de eerste echo en plaatsing, is er veel gebeurd, maar niet datgene waarop we hoopten.
Op vrijdagochtend moesten we ons vroeg melden in het UMC Utrecht. Vier man sterk gingen we de echoruimte in (K,J, mijn dochtertje en ik). Al snel bleek dat mijn baarmoederslijmvlies nog te dun en mijn follikel te klein was. Maandag terugkomen was het advies. We verlieten toch positief gestemd het ziekenhuis. Alles lag op schema, we waren alleen wat te vroeg.
Maandagmorgen togen we opnieuw naar het ziekenhuis. We grapten wat over mijn baarmoederslijmvlies dat nu zó dik was dat het mijn oren en neus bijna uitkwam. Toen ik op de tafel lag en de echo gemaakt werd keek de arts ietwat bedenkelijk. “Hmm, het is niet zoveel gegroeid als we verwacht hadden, kom donderdag maar terug”. Ze keek nog even verder en zei toen: “Laat voor de zekerheid maar even bloedprikken, in theorie is het mogelijk dat je al een eisprong hebt gehad. Ik verwacht het zeker niet, maar we moeten het toch maar even uitsluiten.” Je voelt hem al aankomen; ik had tussen beide echo’s een eisprong gehad en het hele verhaal schuift een maand op.
Dat viel wel even tegen. We hadden ons op van alles voorbereid, maar hierop niet. Na de aanvankelijke teleurstelling hebben we de rug gerecht en ons gerealiseerd dat dit gelukkig niet ten koste van een embryo is gegaan. We tellen onze zegeningen en gaan vol goede moed de volgende ronde tegemoet!
Die nieuwe poging is in zicht, omdat ik vandaag weer ben gaan menstrueren. Volgende week vrijdag melden we ons opnieuw in Utrecht. Nu wat eerder in mijn cyclus, met de wetenschap dat ik stiekeme eitjes heb. Ik ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten