Broeden

Het is gelukt!

Vrijdag is een prachtig (dat stel ik me zo voor, dat het een prachtexemplaar was) embryo ontdooid en in mijn baarmoeder geplaatst.

K. haalde me 's ochtends thuis op en eenmaal in de auto belde J.; het eerste embryo was uitstekend door de ontdooiprocedure gekomen en zou om half drie geplaatst worden. We zijn naar 't huis van K. en J. gereden, hebben nog even wat gegeten en zijn toen naar Utrecht gereden. J. en B. kwamen ook naar het ziekenhuis in Utrecht en om even over half drie stapten we met zijn vieren de ruimte binnen waar het allemaal ging gebeuren.

Ik laat het aan K. over om te vertellen over de toevalligheden die zich voordeden. De sfeer was warm en hartelijk en ik voelde me meteen op mijn gemak. Wel merkte ik dat ik me af begon te sluiten voor mijn omgeving. Ik concentreerde me op wat er gebeuren ging. Iets wat trouwens helemaal niks voorstelde. Ik voelde er helemaal niks van, maar geestelijk was het best een heftig moment.

En toen zat het kleinte ebryootje in mijn buik. Gek idee! In eerste instantie durfde ik nauwelijks te lopen en naar het toilet gaan zag ik al helemaal niet zitten. Bang dat het kleine eskimootje eruit zou floepen! Voor K. en J. moet het ook een heel vreemd gevoel zijn. Gelukkig houden we elkaar in figuurlijke zin in elke stap van dit proces stevig vast. Wat voelt het solide!

Inmiddels is het zondag en het voelt nog steeds een beetje onwerkelijk. Nu is het afwachten geblazen. Blijft 't zitten waar het zit en ontwikkelt zich een nieuw leven? Binnen nu en twee weken zullen we het weten. Ik denk dat het lange weken zullen worden.