Misselijk mens!

Ruim acht weken zwanger inmiddels en de volgende echo (komende vrijdag) komt in zicht.

Vorige week was niet zo'n fijne week. De week laat zich samenvatten in drie woorden: overgeven, overgeven en overgeven. Eerst dacht ik dat het alleen door de zwangerschap kwam, maar toen ik er ook andere klachten bij kreeg (ik zal jullie de details besparen) raakte ik ervan overtuigd dat het een ongelukkige combinatie van buikgriep en zwangerschapsmisselijkheid was. Wat heb ik me ellendig en slap gevoeld. Ik lag alleen maar een beetje op de bank óf ik hing boven de wc-pot mijn eigen maaginhoud (niet veel) te inspecteren. Uiteindelijk begon ik zaterdag op te knappen en op de "gewone" misselijkheid na voel ik me nu weer prima. Gelukkig waren K. en J. lekker op skivakantie. Ze konden toch niks voor me doen en door de afstand was dit wat duidelijker. Daar komt bij; sneeuw, zon en vakantievreugde geven ook afleiding. Op de dag dat ze terugkwamen, voelde ik me weer goed. Misschien protesteerde de kleine gewoon tegen de afwezigheid van zijn ouders!

Zo'n week op de bank geeft een hoop tijd voor soul searching. Ik heb mezelf weer allerlei vragen gesteld over hoe het voelt om het kindje van een ander te dragen. Over mijn motivatie, mijn gevoelens… Conclusie: niet één keer in de afgelopen week heb ik gedacht "waar ben ik aan begonnen", niet één keer heb ik getwijfeld aan of ik hier goed aan doe. Fijn!

Gisteren las ik nog twee opiniestukken in Trouw (hier en hier te lezen). Het ene stuk is een reactie op het andere stuk. Beide gaan over draagmoederschap. Vooral het tweede artikel stoorde me toch wel behoorlijk. Het staat bol van de aannames en ongefundeerde conclusies. Ik vind het nogal wat om te beweren dat een kind dat door een andere vrouw gedragen is dan de eigen moeder en na de geboorte gescheiden wordt van de draagmoeder, hier altijd last van zal hebben. De vergelijking wordt gemaakt met reguliere adoptie, terwijl daarbij een kind vaak pas veel later van de vrouw gescheiden wordt in wiens buik het gegroeid is. Ik geloof geen seconde dat het kindje in mijn buik hechtingsproblemen of andere nadelige gevolgen zal ondervinden doordat het na de geboorte niet met mij en B. meegaat, maar met twee zeer liefhebbende ouders die al jaren naar zijn of haar komst hebben uitgekeken. Twee ouders die dit kindje zullen overstelpen met liefde.

De reacties op de artikelen zijn ook niet mals. Gelukkig zitten er hier en daar ook wel wat genuanceerde reacties tussen, maar ik heb inmiddels geleerd dat ik me negen maanden lang chronisch prostitueer. Zal mijn man leuk vinden!