Borstvoeding

Sinds gisteren ben ik aan de pil. Ja, inderdaad, ik bedoel dé pil, anticonceptie. Wat lacherig heb ik de strip, zoals dat hoort, naast mijn bed gelegd om 'm vooral niet te vergeten voor ik ga slapen. De bedoeling hiervan is om mijn lijf min of meer voor de gek te houden, om het stofjes aan te laten maken die ervoor zorgen dat het líjkt alsof ik zwanger ben. Zodat met een beetje hulp van buitenaf melkproduktie op gang komt. Omdat ik namelijk ga proberen om zelf borstvoeding te gaan geven aan de baby. Na de geboorte van mijn zoon heb ik ruim 5 maanden zelf gevoed en heb dat ervaren als heel bijzonder en intiem. Toen ik hoorde dat de mogelijkheid bestaat om zelf mijn baby te gaan voeden door mijn lijf te manipuleren en melkproduktie op gang te brengen, was ik eigenlijk gelijk gemotiveerd om dit te proberen. En dus ben ik gisteren gestart met de voorbereiding hiervoor. Ik realiseer me dat het ook tegen kan vallen of zelfs niet gaat lukken. Immers, de komende maanden oestrogeen en progesteron slikken samen met nog een ander medicijn en vanaf 6 á 8 weken vóór de bevalling starten met meerdere malen kolven per dag is niet niks. Zoals ik me er nu bij voel zal ik het niet tot een frustratie laten worden als het niet lukt of niet vol te houden blijkt, maar dat ga ik dan vanzelf wel zien. Toen ik er over nadacht bedacht ik me dat als ik het níet zou proberen, ik na de bevalling, wanneer de baby op mijn borst ligt, ik daar vast spijt van zou krijgen. Zo van "had ik het nu maar geprobeerd". Het lijkt me zo geweldig als het lukt! E, onvoorstelbaar lief en bijzonder, heeft aangeboden om, zolang als zij dat volhoudt, borstvoeding te willen gaan kolven voor de baby. Dit ontroerde me enorm, zoveel motivatie als zij aan de dag legt. Sowieso krijgt op deze manier de baby E's eerste borstvoeding mee, de zo essentiële colostrum. Borstvoedingsdeskundigen hebben voor alles een oplossing gevonden: ook de colostrum van E. kan ik zélf geven met de baby aan mijn borst. Door middel van een zogenaamde borstvoedingshulpset. Een flesje aan een koordje wat je om je nek doet met daaraan een flinterdun slangetje dat ik op mijn borst vastplak. Babies schijnen zonder veel problemen de borst inclusief slangetje te pakken en zo krijgt 'hij' via een eenvoudig omweggetje de zo gezonde voeding binnen. Het leek me nogal omslachtig, maar nadat ik het eenmaal heb gezien, ben ik 'om'. Hopelijk kan ik over een paar maanden een aardige inschatting maken over hoe het zal gaan. Tot die tijd blijven die pilstrips trouw op mijn nachtkastje liggen!