A boy!

Vijftien weken en drie dagen oud was hij afgelopen vrijdag. Op die dag hebben we met de echo heel duidelijk kunnen zien dat we een jongen krijgen! Het was weer zo'n super moment; een nadere kennismaking met onze baby die, nu we weten "wat het is", weer een stukje dichterbij voelt. Bij onze vrienden in het ziekenhuis, met J, B en de kinderen erbij, stonden we met z'n allen om E heen in de echo-kamer van mijn vriendin. Binnen enkele seconden al zagen we 'het', geen twijfel mogelijk. Het was zo leuk, de kinderen mochten zelf ook even de echokop vasthouden en de baby opzoeken in E's buik. Ik heb het zelf ook even geprobeerd, niet eenvoudig trouwens... Alhoewel een aantal vrienden, maar ook E, B en J hadden gegokt op een meisje, heb ik alleen maar beelden gehad van een jongen. Terwijl natuurlijk een meid ook heel leuk was geweest. Maar op de één of andere manier voelde het niet zo. Een paar dagen terug, toen ik 's nachts wat wakker lag, zag ik in gedachten mezelf over een jaar of wat lopen samen met twee jongens. Twee van die lange types, twee die mij bij horen. En vorige week, toen ik met de laptop op schoot zat te surfen op namensites, las ik J een jongensnaam voor waar hij gelijk enthousiast op reageerde. En ik had datzelfde gevoel. En nu weten we dan dat het inderdaad zo is. Een jongen. Geweldig! We hebben de naam met E en B gedeeld, het zou toch gek voelen als wij een naam zouden kiezen waar E en B helemaal niets in zien. E reageerde met een "ik had deze naam zelf ook kunnen kiezen", dat vond ik natuurlijk leuk om te horen. Voorlopig heb ik er weer zo'n 15 prachtige echo-plaatjes bij, wat zijn ze ontzettend mooi. Over zo'n vier weken staat de 20 weken echo gepland: weer meer kindje zien en heel erg hopen dat alles er net zo goed uit zal zien als bij deze echo!