zondag 13 mei 2012

Moederschap

Het is vandaag moederdag. E. verraste me vanmorgen met een lief smsje vanuit Italië waar ze voor twee weken lekker met man en kind van vakantie geniet. Ze wenste me een fijne moederdag toe en schreef: "nu nog als moeder van één geboren en één ongeboren zoon aan de ontbijttafel, maar volgend jaar met twéé ventjes van acht jaar en een maand of zeven." Ze voegde er nog aan toe dat ze me een geweldige moeder vindt. Het deed me zo goed, van die lieve woorden en zo'n mooi compliment. Toen E's dochter pas geboren was zei ze me eens dat ze dacht een voorbeeld te kunnen nemen aan de wijze waarop ik met J, mijn zoon, omga, voor hem zorg en hem zo goed mogelijk probeer op te voeden en te begeleiden. Dat vond ik toen ook een heel mooi compliment, te meer omdat ik zelf best nog weleens worstel met wat nou wel of niet goed is om te doen in allerlei opvoedkundige kwesties. Als ik E. nu zelf met haar dochter zie vind ik ook dat ze dat goed doet. Vanzelfsprekend, ontspannen, met liefde en humor. Belangrijke eigenschappen. Het is mooi dat we in dit opzicht ook wel op één lijn zitten. Ik kan me voorstellen dat het E. straks toch een beter gevoel geeft als ze ervaart en ziet dat haar 'neefje+' opgroeit in een nest met ouders waar zij zich in herkent en zich goed bij voelt. J. en de kinderen hebben me vandaag een hele geslaagde moederdag bezorgd en me echt in het zonnetje gezet. 's Middags op het strand, in de zon, tijdens een heerlijke lunch, kreeg ik van J. van zeven én van mijn bonusdochter S. van acht, twee prachtige eigengemaakte kunstwerkjes. Bij de welbekende "ohh's en ahh's" over zoveel bijzonder groep 4-geknutsel, voelde ik me heel erg blij worden. Het was namelijk de eerste keer, na zo'n zes jaar, dat ik van S. een moederdagcadeautje kreeg. Een moederdagcadeautje voor haar bonusmoeder. Een mijlpaal in de relatie tussen haar en mij, die niet altijd zo vanzelfsprekend is geweest. Ik ben zo trots op wat ik voel als ik denk aan mijn moederschap: mijn onverwoestbare moederliefde voor J, de oprechte liefde voor mijn bonuskinderen die nog steeds groeit en groeit én de aanstormende liefde voor mijn baby. Waar ik overigens nooit aan heb getwijfeld, voel ik op zo'n dag als vandaag dan ook zo duidelijk: aan moederliefde geen gebrek, in tegendeel!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten